بررسی ارتباط پلی مورفیسم rs7192 ژن HLA-DRA با ناباروری مردان در استان اصفهان

زمینه و هدف: یک‌سوم موارد مردانه مرتبط با ناباروری ناشناخته بوده و پیش‌بینی‌شده است که اغلب موارد ناشناخته ناباروری بر اساس یک نقص ژنتیکی استوار باشد. از طرفی، اخیراً تأثیر ژن های HLA بر روی اسپرماتوژنز در مردان نابارور نشان داده‌شده است.  لذا در این مطالعه ما به ارزیابی ارتباط چندشکلی rs7192 ژن HLA-DRA بر ناباروری مردان در جمعیت استان اصفهان پرداخته‌ایم. روش بررسی: 100 مرد نابارور مبتلا به آزواسپرمی یا الیگواسپرمی شدید به‌عنوان گروه بیمار و تعداد متناظر مرد بارور به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. DNA ژنومی خون محیطی این افراد، بعد از دریافت رضایت ‌نامه کتبی گرفته شد. با استفاده از تکنیک ARMS-PCR، چندشکلی rs7192 در هردو گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس نتایج این مطالعه، با اینکه فراوانی آلل G در افراد نابارور بیشتر از آلل T بود؛ ولی از این نظر، بین دو گروه بیمار و سالم تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/47=P و 0/86=OR). بااین‌وجود، هموزیگوت های GG نسبت به هموزیگوت های TT افزایش خطر ناباروری را نشان می‌دهند که البته معنی‌دار گزارش نمی‌شود (0/40=P و 1/47=OR). مقایسه ژنوتیپ های GG + GT نسبت به هموزیگوت های TT نیز با وجود افزایش خطر ناباروری، نتوانست ازلحاظ آماری ارتباط معنی داری بین دو گروه مردان نابارور و سالم نشان دهد (0/4=P و 1/43=OR). نتیجه‌گیری: بررسی ارتباط چندشکلی rs7192 در جمعیت مردان استان اصفهان، ارتباط معنی‌داری با ناباروری در مردان با آزواسپرمی یا الیگواسپرمی شدید نشان نداد.